Erich Heckel (1883–1970), een hoofdfiguur van het Duits expressionisme en medestichter van de kunstenaarsvereniging Brücke, werkte tijdens WOI als verpleger in Vlaanderen. Zijn fascinatie voor de regio krijgt vorm in sprekende kunst: romantisch, expressief, spiritueel, tastbaar en hoopgevend. Tijdens deze lezing neemt curator Lieven Van Den Abeele je mee doorheen het werk dat hij maakte tijdens WOI.
Over de lezing
Erich Heckel voelde zich bevrijd toen hij in 1911 van Dresden naar Berlijn verhuisde en toen de kunstenaarsgroep Brücke in 1913 uit elkaar ging. Vlak voor de Eerste Wereldoorlog ontwikkelde hij een persoonlijke stijl. Zijn expressionistisch werk, met expressieve vormen en felle kleuren, werd steeds meer lyrisch en intiem. Omdat zijn stijl wat rustiger was dan die van andere expressionisten, kreeg hij de bijnaam ‘de stille expressionist’.
De bijzondere omstandigheden tijdens de oorlog in Vlaanderen leidden tot een verzameling van werken die tot zijn beste en meest interessante behoren. De lezing beschrijft deze ontwikkeling door Heckels favoriete thema's (zoals landschappen, stadsgezichten, zeegezichten en portretten) en zijn gebruik van verschillende technieken (zoals tempera, olieverf, inkt, aquarel en grafische technieken).
Bezoek de tentoonstelling
De tentoonstelling Erich Heckel in Vlaanderen kan je voorafgaand of na de lezing bezoeken. Boek je ticket voor toegang tot het museum via deze link.
