Erminia en de schaapherders (naar Torquato Tasso), 1776

Joseph Benoit Suvée was het boegbeeld van het Brugse neoclassicisme. Van 1771 tot 1775 verbleef hij aan de Académie de France in Rome, waar hij later directeur zou worden. Het belangrijkste schilderij dat hij tijdens dit studieverblijf maakte was Erminia en de schaapherders. Het verbeeldt een scène uit Torquato Tasso’s Gerusalemme Liberata, een episch gedicht uit 1575 met de verovering van Jeruzalem door de kruisvaarders als onderwerp. In de zevende zang wordt de gevangen genomen Moorse prinses Erminia verliefd op Tankredes, de christelijke kruisvaarder die haar bevrijdde. Nadat zij vernam dat hij gewond was geraakt, probeerde zij hem met een list op te zoeken: zij verkleedde zich met het harnas van Clorinda, een Saraceense amazone waarop hij verliefd was. Toen zij het kamp van de kruisvaarders naderde, werd zij verrast door enkele schildwachten. Zij sloeg op de vlucht en verborg zich aan de oever van de Jordaan, waar ze een oude herder en zijn gezin ontmoette. Op dit vredige tafereel verwondert zij zich over de rust en het geluk van deze herdersfamilie terwijl er een verschrikkelijke oorlog woedt.