De absintdrinkster, 1907

Léon Spilliaert creëerde De absintdrinkster (1907) tijdens zijn meest creatieve jaren, in de periode tussen 1899 en 1912. Na een korte tussenstop in Parijs keerde Spilliaert in 1904 terug naar zijn geboortestad Oostende. Daar werkte hij aan zijn beroemde reeks van vijftien zelfportretten waarin hij de eenzaamheid en psychische strijd in een bijzonder persoonlijke vormentaal verbeeldt. Stilistisch sluit De Absintdrinkster hierbij aan. Eerder ongewoon is dat Spilliaert een vrouw frontaal in beeld brengt. Wellicht was het haar hallucinatoire toestand die hem zo aansprak. Het resultaat is een ontluisterend portret waarin Spilliaert de destructieve gevolgen van een verslaving op een ooit mondaine, jonge vrouw uit het Oostendse nachtleven verbeeldt. Anders dan in de meeste zelfportretten wordt de fysionomie van het gezicht tot het uiterste gesynthetiseerd. Wat rest, zijn twee sombere en verwijde pupillen, diep verscholen in de oogkassen van het model. Ook de ongewone kadrering van de figuur die zowat het hele beeld inpalmt en zo geen referenties aan plaats of tijd toelaat, en het verstrekkende samengaan van kleur en techniek maken dit werk bijzonder. De typische afwisseling tussen licht en donker wordt gecombineerd met grote kleurzones, en omvat zowel geschilderde als getekende delen. Aan deze perfecte wisselwerking tussen kleur en techniek, en tussen vorm en inhoud, dankt De Absintdrinkster haar intensieve, onwereldse sfeer.