Architectuurcapriccio van een ‘camera sepolchrale’ of grafkamer met een monument, in het Album contenant des souvenirs offert par l’Amitié à P.J. Goetghebuer, architecte, professeur de l’Académie de Peinture, Sculpture & Architecture de la..., ca. 1750

Giovanni Battista Piranesi was tegelijk beeldend kunstenaar, architect, archeoloog, polemist en handelaar in prenten en oudheden. Vandaag geniet hij vooral bekendheid als tekenaar en graficus. De kunstenaar maakte meer dan duizend gravures waaruit zijn grondige kennis blijkt van de Romeinse architectuur doorheen de eeuwen. In zijn werk zijn de gebouwen minutieus weergegeven maar tegelijk evoceren de met planten overwoekerde ruïnes op poëtische wijze het verloop der tijden. Deze melancholische invalshoek, die de romantiek aankondigt, vinden we in hoofdzaak terug in zijn imaginaire werk zoals in de bekende reeks Carceri (Kerkers). Het architectuurcapriccio dat door een privéverzamelaar in depot is gegeven aan het museum, staat dicht bij de beeldenwereld van de Carceri, bijvoorbeeld in de suggestie van het horror vacui en de beklemming die uitgaat van de accumulatie van architectuurelementen. Deze tekening maakt deel uit van een vriendenalbum dat in 1820 werd aangeboden aan Pierre Jacques Goethgebuer, architect en professor aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent.