De mens in het heelal, 1933

Een gegeven dat in het oeuvre van Frits Van den Berghe vaak voorkomt, is dat van de confrontatie tussen man en vrouw. Vanaf 1928 treedt het mensenpaar in een altijd boeiende, steeds veranderende samenspraak op - de ontmoeting van twee mensenkinderen, naar elkaar gedreven door de eisen van de natuur. De strijd der geslachten bepaalt als een duistere drang de grondtoon van veel van zijn werken. In De mens in het heelal brengt hij als het ware een synthese van de motieven die zijn werk gedurende jaren hebben beheerst: de naakte vrouw, de kale boom en in het midden de robuuste, wat gedrongen figuur van de man. De reis door het heelal krijgt bij Van den Berghe de betekenis van een eeuwige zoektocht naar het wezen van de vrouw.