Christus in de woestijn, 1939

Gustave Van de Woestyne evolueerde na de Eerste Wereldoorlog naar het expressionisme. De dynamische schilderwijze van de meeste expressionisten bleef hem echter vreemd. Ondanks vervormingen en vereenvoudigingen behield Van de Woestyne een voorkeur voor een duidelijke omtreklijn, een nauwgezette weergave van de werkelijkheid en een gladde schildertechniek. Hierdoor is zijn werk uit die periode verwantmet het neorealisme en de Neue Sachlichkeit in Duitsland. Zijn mystieke belangstelling, zo kenmerkend voor zijn symbolistische periode, komt in zijn later werk tot uiting in een aantal schilderijen met een expliciete religieuze thematiek, zoals Christus in de woestijn. De compositie is uiterst sober en beperkt tot enkele kleurvlakken. Alleen het gelaat en de handen zijn gedetailleerd weergegeven. Opmerkelijk is het verschil in kleur en uitvoering van beide handen. Dat verschil beklemtoont het rituele gebaar.