's Morgens vroeg, 1907

De schilder Heymans leefde artistiek verschillende levens. Geïnspireerd op de realistische landschapstraditie trok hij zich op het platteland in de Kempen terug. Ook hij kwam in de loop van de jaren 1880 onder de invloed van het impressionisme, en flirtte zelfs even met het neo-impressionisme. Van officiële zijde was Heymans een veelgeprezen schilder en een graag geziene gast op de officiële salons. Ook hij exposeerde bij Les XX, zij het slechts eenmaal bij de openingstentoonstelling van de kring in 1884. Samen met Emile Claus werd hij bij leven als een van de protagonisten van het Belgische luminisme beschouwd. Ondanks zijn teruggetrokken bestaan in de Kempen oefende hij een verregaande uit invloed op jonge kunstenaars, onder meer op Henry van de Velde. Het schilderij ’s morgens vroeg is de herwerking van een thema dat hij decennia eerder in zijn realistische jaren aansneed. In de versie van 1907 die compositorisch afwijkt van de oude versie, overheersen de pasteltinten, waarbij zachte paarsen het begin van de dag suggereren. Het idyllische neerhof, de zittende boer en de enkele scharrelende kippen geven een bijzonder fraai beeld van het plattelandsleven in het noordoosten van Vlaanderen. Heymans was in de eerste plaats een observator, die op basis van waarneming, zijn luministische composities orkestreerde. In ’s Morgens vroeg kreeg de idyllische lieflijkheid van het neerhof een verfijnd aura. Naar aanleiding van de retrospectieve tentoonstelling bij de Galerie Georges Giroux benadrukte kunstcriticus Karel van de Woestijne naar aanleiding van dit schilderij niet alleen de trefzekere hand van de kunstenaar, maar het verruimde en gespiritualiseerde natuurgevoel van Heymans (Nieuwe Rotterdamsche Courant, 19 februari 1922). Heymans exposeerde het monumentale schilderij bij La Libre Esthétique in 1908 (n°106) en op de Salon te Brussel in 1910 (n°199).