Zittend roze naakt, ca. 1928

Een thema dat regelmatig terug keert in het late werk van Van den Berghe is de menselijke figuur in archetypische dialoog met een boom of grot. De kunstenaar kiest onderwerpen waarin de mens in affectieve en materiële gebondenheid aan natuur en leven zijn plaats weet. De mythische verering van de boom krijgt heel duidelijk gestalte in Zittend roze naakt. De oorsprong van het gegeven reikt tot in de oertijd. Voor de primitieve mens is de boom de verblijfplaats van geesten of van goden. Bij uitbreiding wordt de boom in archaïsche tijden niet alleen om zichzelf vereerd, maar ook omdat hij de werkzaamheid van een 'totaal andere' kracht vertegenwoordigt, een heilige macht die de mens zowel vereert als vreest. Die kracht manifesteert zich met name in het beeld van de kosmische boom als bron van voortdurende regeneratie. Beeldende voorstellingen van dier en mens, in aanbidding van de boom dateren van voor het tweede millenium voor Christus. Ook in dromen is de boom een vaak voorkomend motief, met een ongekende verscheidenheid aan betekenissen. Hij kan staan voor evolutie, lichamelijke groei of geestelijke rijping, voor opoffering of dood. Van den Berghe brengt tal van variaties op dit oud motief, hier doet de kunstenaar dit door mens en boom vormelijk te vereenzelvigen of minstens die illusie te wekken.