Koeien in een weide

Eugène Boudin is geboren in 1824, het jaar dat op het Salon van Parijs de tentoonstelling wordt gehouden die van grote betekenis zal zijn voor de bewustwording van de “School van Barbizon”. Op dit Salon worden Franse romantische kunstenaars als Eugène Delacroix en Théodore Géricault en Engelse landschapsschilders als Richard Parkes Bonington en John Constable geëxposeerd. Deze bevestigen de Barbizon-schilders in hun nieuwe visie op de landschapsschilderkunst en confirmeren de breuk tussen de klassieken en de modernen. Boudin begint dus zijn carrière als schilder in een tijd dat de moderne landschapsschilders reeds hun stempel op de Franse schilderkunst hebben gedrukt. Hun invloed is groot en ook Boudin ondergaat de inspirerende werking van deze kunstenaars. Boudin zette zijn schildersezel vaak neer aan de oevers van de rivier La Touquet om er o.m. de runderen te bestuderen. Een voorbeeld hiervan is “Koeien in een wei”. Hoe verder verwijderd van de toeschouwer, hoe meer de contouren van de vormen oplossen en hoe minder precies het volume zich aftekent. Deze suggestieve, bijna tachistische penseelvoering komt zeer modern over en het werk lijkt vooral een oefening in het schilderen te zijn dat, met uitzondering van de duidelijker weergegeven koe op de voorgrond, oogt als een bijna abstracte verzameling van vlekken en streken.