De leeuw, 1874

Zoals zijn broer Jan genoot ook Frans Verhas in het laatste kwart van de negentiende eeuw een ruime bekendheid als schilder van burgerlijke taferelen. In het schilderij De leeuw komt zijn voorkeur voor een anekdotische en verhalende kunst tot uiting. Een meisje zoekt bescherming bij haar moeder uit angst voor haar broer die zich onder een decoratieve leeuwenkop heeft verscholen en deze plots tot leven brengt. Het tafereel speelt zich af in een burgerlijk interieur met een rijkelijk overladen versiering. Verhas’ aandacht voor het verglijdende licht en de weergave van de stof in het kleed van de vrouw herinneren aan de werkwijze van Alfred Stevens die toen internationaal een grote populariteit genoot.